بوسه

لب را با لب
در این سکوت
در این خاموشی ی گویا
گویاتر از هر ان چه شگفت انگیزتر کرامتِ ادمی به شمار است
در رشته ی بی انتهای معجزتی که اوست ...
در این اعترافِ خاموش ،
در این «همان»
که تواند در میان نهاد
با لبی
        لبی
بی وساطتِ ان چه شنودن را باید ...
ان احساس عمیق امان، در این پیرانه سر
که هنوز
          پرواز در تداوم است ...